با نزدیک شدن به ایام امتحانات نه تنها دریافت کارت ورود به جلسه، بلکه تکمیل فرم ارزشیابی استادان هم دغدغه دانشجویان شده است.
ارزشیابی استادان به روش‌های مختلفی انجام می شود اما رایج‌ترین آن در بیشتر دانشگاه‌های دنیا توسط دانشجویان است، به طوری که هم اکنون به عنوان اصلی‌ترین منبع ارزشیابی اعضا هیات علمی در زمینه عملکرد تدریس در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. این روش بحث برانگیز که موافقان و مخالفان سرسختی دارد در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی، معمولاً با هدف ارزشیابی کیفیت تدریس و سنجش عملکرد آموزشی استادان انجام شده و اعتبار و پایایی نتایج حاصل از آن، موضوع تحقیقات بسیاری بوده است.
با نزدیک شدن به ایام امتحانات، دانشجویان بیش ازهر زمان دیگری به فکر درس و حتی دریافت کارت ورود به جلسه هستند. شاید دریافت این کارت به ظاهر ساده و بدون هدررفت زمان باشد اما برای یکسری از دانشجویان بخصوص کسانی که ترم تا ترم به صفحه شخصی دانشگاهشان سری نمی زنند، کاری سخت و دشوار است.
در حقیقت هیچ دانشجویی نیست که با پیغام تکمیل فرم ارزشیابی استادان روبه رو نشده باشد، هرچند که بسیاری از دانشجویان از این فرم و تکمیلش به سادگی می گذرند اما برای دانشگاه ومسئولانش تکمیل و نمره دهی درست به آن ارزش بالایی دارد و چندان هم بی اهمیت به نظر نمی رسد.
هفت خان رستم برای دریافت یک کارت ساده
وقتی از معصومه ساداتی دانشجوی سال سوم رشته برق دانشگاه آزاد پرسیدیم که در مواجهه با این فرم چه کاری می کند؛ گفت: برای ما که در دانشگاه آزاد درس می خوانیم دریافت کارت ورود به جلسه مانند گذر از هفت خوان رستم است چرا که در ابتدا باید شهریه خود را تمام و کمال بپردازیم و سپس با تکمیل فرمی که نمی دانیم به چه کار می آید کارتمان را دریافت کنیم. چون من حوصله انجام این کارها را ندارم معمولا آن را به کافی نت‌ها می سپارم و کارت را آماده تحویل می گیرم.
درست است که این فرم های نظرسنجی و ارزشیابی در ابتدا بی فایده به نظر می رسند اما بدون شک با یک هدف آینده نگرانه و برای رسیدن به کیفیت آموزشی و درنهایت ارائه خدمات بهتر به دانشجویان شکل گرفته اما اینکه چرا نتوانسته در بین دانشگاهیان جایی پیدا کند، ماجرای اصلی است.
فرم ارزشیابی نان و آب نمی شود
سعید فرزایی دانشجوی ترم هفتم رشته مکانیک دانشگاه امیرکبیر نیز می گوید: تاحال نشده به فرم ارزشیابی که دانشجویان برای استادی پر می کنند توجهی شود چرا که کم و بیش استادانی بودند که در تدریس یا رفتارشان با دانشجو مشکل داشتند اما وقتی در امتیازدهی آن را لحاظ می کنیم هیچ تفاوتی نسبت به ترم قبل مشاهده نمی شود و به قولی همچنان همان آش و همان کاسه است.
او معتقد بود یکی از استادان بیان کرده که این فرم ارزشیابی نه مبلغی را به حقوق آنها اضافه و نه کم می کند و فقط یک نظرسنجی ساده است از همین رو دانشجویان هم در امتیازدهی و تکمیل فرم دقت لازم را ندارند و فقط از سر رفع تکلیف آن را پر می کنند.
با این روش نمره قبولی بگیرید
در نگاهی دیگر نتایج برخی نظرات هم حاکی از همبستگی مثبت بین نتایج ارزشیابی‌های دانشجویی با نمرات مورد انتظار دانشجویان در آن درس بوده است. این شرایط ممکن است، موجب شود که استادان به دانشجویان نمرات اضافه بدهند و به قولی با دست باز به استقبال تصحیح برگه‌ها بروند.
کریمی یکی از دانشجویان دانشگاه‌های برتر عنوان کرد: به نظر من استادان، تک تک نظرات دانشجویان نسبت به خود را می بینند ( حتی شده برای کنجکاوی) و دادن امتیاز بالا به آنها درهر حوزه‌ای می تواند یک نظر مثبت از آن دانشجو را در ذهن او ایجاد کند. آدمی به امید زنده است و معمولا سعی می کنم نمره بالا به هر استادی دهم تا اگر دیدند، آنها هم در تصحیح برگه و دادن نمره به من ارفاق کرده و اشتباهاتم را نادیده گیرند.
او با دادن لقب رویاپرداز به خود می گوید: نمی دانم این تلقین است یا واقعیت، اما با این روش تاکنون در کسب نمره توانستم نمره مورد انتظارم را بگیرم. اما در کنار این افکار این را مطمئن هستم که هیچ استادی بد دانشجوی خود را نمی خواهد و کیفیت درس خواندن در کسب نمره برتر حرف اول را می زند.
ارزشیابی را دست کم نگیرید
برخی افراد ارزشیابی‌های دانشجویی را بی معنی می دانند و معتقدند دانشجویان دانش و تجربه کافی برای ارزیابی کارآیی استادان خود را ندارند و سخت گیری استاد را با ارزشیابی او مرتبط دانسته و اعلام می کنند به استادان سخت گیر نمرات ارزشیابی پایین‌تری می دهند.
هرچند که نمی شود تنها به گفته دانشجویان تکیه کرد اما طبق صحبت‌های آنها هم می توان دریافت که، انگار نظرات خود مسئولان آموزشی و استادان در بی اهمیت جلوه دادن این فرم‌ها بی تاثیر نبوده و توانسته تاحدودی این موضوع را القا کند که امتیازدهی هیچ کجا به حساب نمی آید.
بی شک عدم آگاهی کافی از یک برنامه و نتایج آن، دردی را دوا نمی کند؛ باید به جامعه دانشگاهی بخصوص مسئولان، این نکته را گوش زد کرد که وقتی کاری با یک هدف متعالی شکل می گیرد بهتر است تنها به فکر راه‌اندازی طرح نباشند و اقدامات لازم در این راستا را انجام دهند تا مخاطبان آن بدانند که چه کاری را برای چه انجام می دهند و در نهایت با عملی کردن و به ثمر نشاندن نتایج آن، اهداف طرح را برجسته کنند.
.jpg)
